Sławna Miłość... Odcinek 11 | 26.08 |

:Michalina: · Moderatorka

Dziękuję bardzo za komentarze ;*

Postaram się przepisać odcinek w ten weekend ale nie mogę nic obiecać Wesoly

Jestem w trakcie przepisywania odcinka do innej teli i nie wiem jak będzie u mnie z czasem Wesoly

Więc nie obiecuję ale się postaram Wesoly

kaslina · Przybłęda

Mam nadzieję, że jednak Ci się uda Wesoly

Ja na pewno z niecierpliwością będę na niego czekać Wesoly

Pauleeen xD · Przybłęda

Bardzo podoba mi się Twoje opowiadanie. Jest o mojej kochanej piłce nożnej Wesoly

Jak tylko przeczytałam prolog, od razu mi się spodobało Mruga

Czekam z niecierpliwością na rozdział 6 Mruga

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

Kiedy dodasz nastepny rozdział

:Michalina: · Moderatorka

Niestety kochani już mam cały dom gości, za dwa dni urodziny i jeszcze szkoła Neutral

Naprawdę nie mam czasu i na komputerze jestem dosłownie kilka minut dziennie, więc na przepisywanie odcinków nie mam czasu.
Ale zaraz po świętach się za to wezmę i jeszcze przed nowym rokiem coś się tu pojawi Mruga

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

Rozumiemy Cie w końcu zbliża sie rodzinny czas i każdą z nas nawiedzi ukochana rodzinka
Wytrzymamy jakoś tylko wynagródź nam ro bardzo długim odcinkiem

mili~*~ · Moderatorka

Super!
Cóz nie spodziewałam się że tak szybko ich rozdzielisz ale jednak.
Fajnie ze poszła do Chrisa i mozę cos z tego będzie bo chłopak jest nią oczarowany
No i widać że A nie był abyt szczęsliwy gdy rywal okazał sie lepszy an boisku
Ale olać Adriano jak nie umie nawet trzymać łąpek przy sobie Wesoly

:Michalina: · Moderatorka

Odcinek 6

Kilka godzin później nieco spokojniejsza już Niki obudziła się w obcej sypialni i obcym łóżku. Dopiero po chwili dotarło do niej, że zdrada Adriano nie była tylko złym snem...Była okrutną rzeczywistością, a Ona leży właśnie w łóżku mężczyzny, który kilka godzin temu potwierdził jej obawy. Była wdzięczna losowi za takiego przyjaciela jak Christopher...Gdyby udała się do któregokolwiek z pozostałych piłkarzy, zapewne bronili by Adriano i robili wszystko, by zamydlić jej oczy. Chris był z nią szczery, mimo tego, że prawda okazała się dla niej okrutna i bolesna wyjawił jej ją i nie zostawił nic dla siebie. Kilka minut później gdy już się trochę ogarnęła, doszła do wniosku, że powinna odszukać bruneta i mu podziękować. Sypialnia Chrisa znajdowała się na piętrze gdzie panowała kompletna cisza, więc Nicol postanowiła zejść na dół i tam poszukać chłopaka. Znalazła go w salonie zaczytanego w jakąś książkę, co ją trochę zaskoczyło. Adriano nigdy nie czytał książek, wolny czas spędzał przed telewizorem bądź na mieście ciągając ją po barach i dyskotekach.
- Cześć - powiedziała trochę, jakby niepewnie, siadając obok niego na sofie. Prawdę mówiąc było jej trochę głupio. Znają się tak krótko, a Ona już obarcza go swoimi problemami i życiem osobistym...Jakże nieudanym.
- Już trochę lepiej ? - zapytał bacznie się jej przyglądając.
- Wątpię by świadomość, że dałam zrobić z siebie idiotkę zrobiła mi lepiej - odpowiedziała. Dlaczego pozwoliła się tak skrzywdzić ? Ślepo ufała i kochała mężczyznę, który nie jest wart nawet złamanego grosza. Nie wierzyła artykułom w gazetach, przyjaciółce i znajomym, a przecież tak często starali się otworzyć jej oczy. A Ona pozostawała ślepa na prawdę aż do teraz. Wspomnienie tych wszystkich sytuacji, kiedy inni próbowali uświadomić jej, że Adriano nie jest taki jak jej się wydaje, sprawiło, że z oczu Nicol zaczęły płynąć łzy...Bezsilności, smutku, rozczarowania, złości...
- Niki proszę nie płacz - brunet przysunął się do niej i delikatnie objął ramieniem - Proszę, On nie jest tego wart...Jesteś wspaniałą dziewczyną, a On zwykłym śmieciem - mówił tuląc ją do siebie i kołysząc. Mógł znieść naprawdę wszystko, ale nie jej łzy.
- Dlaczego... ? Dlaczego On mi to zrobił ? - pytała coraz mocniej wtulając się w Christophera, który ledwo nad sobą panował. Z jednej strony nie chciał, by Nicol cierpiała, a z drugiej oddałby wszystko, by została w jego ramionach całą wieczność. Była taka bezbronna i krucha...Potrzebowała go. Właśnie jego.
- Wiem, że to boli...Ale uwierz mi, że przestanie. Za jakiś czas będziesz się dziwiła sama sobie, że rozpaczałaś po kimś takim - tłumaczył piłkarz - Twoje serce zrozumie, że popełniło błąd, a Adriano nie był tym jedynym - stwierdził odgarniając z twarzy dziewczyny kosmyk włosów. Miał ogromną ochotę ją pocałować, sprawić, by zapomniała o Adriano i całym świecie, ale nie mógł...To by wszystko zepsuło. Prędzej czy później spełni swoje marzenie, ale to będzie później...Może nawet dużo później.
- Mam nadzieję, że szybko to zrozumie...Nie wiem jak mam dać sobie z tym radę - powiedziała spoglądając na Chrisa - Chciałabym tak po prostu o tym nie myśleć, zapomnieć o nim...Ale nie potrafię - stwierdziła ponownie się do niego przytulając. Chciała wyrzucić ze swojej pamięci i z serca Adriano oraz to co jej zrobił. Nie chciała pamiętać ostatnich kilkunastu miesięcy...Choć były tak cudowne i szczęśliwe okazały się złudzeniem...Bardzo bolesnym złudzeniem.
- Tak się stanie, uwierz mi - poprosił kołysząc się delikatnie z Niki w ramionach - Jeśli jest coś co mogę dla Ciebie zrobić, to powiedz - poprosił.
- Nie...Nic nie potrzebuję...Tylko, czy mogłabym zostać u Ciebie do jutra ? Nie chcę na razie wracać do domu, bo na pewno zastanę tam Adriano - wyjaśniła - Jutro wraca do kraju moja przyjaciółka, zatrzymam się u niej na kilka dni - mówiła już nieco spokojniejsza. Brakowało jej Inez, która od kilku tygodni przebywała w Europie i nigdy nie miała czasu na dłuższą rozmowę. Zresztą nie było sensu mówić jej o tym wszystkim przez telefon i psuć podróż jej życia. Tym bardziej, że jutro będzie już w Meksyku i będzie mogła wypłakać się na jej ramieniu.
- Oczywiście, że możesz tu zostać, jak długo tylko chcesz - uśmiechnął się delikatnie - Ale chyba powinnaś zadzwonić do rodziców i powiedzieć im gdzie jesteś...Będą się martwili - słusznie zauważył Christopher. Cieszyło go to, że Nicol zostanie w jego domu...Niby tylko jeden dzień, ale to zawsze jeden dzień z nią.
- Tak wiem, zaraz do nich zadzwonię i wszystko im wyjaśnię - powiedziała z wyraźną ulgą. Nie chciała wracać do domu, gdzie zapewne zastałaby Adriano. Jak zwykle tłumaczyłby się jej i wymyślał kolejną niesamowitą historię, która robiłaby jej wodę z mózgu. Nigdy więcej już na to nie pozwoli. Ani Adriano, ani żadnemu innemu facetowi. Chwilę później fioletowo włosa rozmawiała już ze swoją mamą. Od razu, po głosie Blanci, poznała, że jest Ona zmartwiona i nieco zdenerwowana, więc szybko wyjaśniła jej sytuację. Wyjawiła jej również gdzie jest, oczywiście wymuszając na matce obietnicę, że nikomu poza ojcem, tego nie powie. PO krótkiej rozmowie Niki pożegnała się z mamą, którą udało jej się nieco uspokoić, a wspominając o pobycie u Christophera nawet zadowolić.
- No i jak ? - zapytał brunet podając jej kubek z gorącą herbatą.
- Dobrze...Martwili się moim zniknięciem, ale teraz są już spokojni - odpowiedziała opadając na miękką sofę. Ona też była już spokojniejsza. Towarzystwo Chrisa działało na nią niezwykle kojąco i chwilami czuła nawet, że zapomnienie Adriano jest całkiem blisko.
Popołudnie Niki i Chris spędzili na oglądaniu telewizji i rozmowie. Tak naprawdę wciąż niewiele o sobie wiedzieli. On częściej przebywał w towarzystwie jej brata, a Ona zazwyczaj zajęta była swoim chłopakiem. Dopiero teraz nadarzyła sie okazja do tego, by się lepiej poznać, co zamierzali oboje wykorzystać. Pod wieczór w domu pojawili się rodzice piłkarza. co trochę speszyło Niki. Całkiem zapomniała o tym, że Chris nie mieszka sam, całe szczęście, że Państwa Castillo nie było tu rano, gdy wpadła roztrzęsiona do ich domu.
- Dzień dobry - przywitała się z małżeństwem, które tworzyła bardzo ładna kobieta i przystojny mężczyzna, którego wierną kopią był Christopher.
- Mamo, tato to jest Nicol Alvarez - przedstawił fioletowo włosom - Niki to są moi rodzice : Amanda i Christopher senior - dokonał dalszej prezentacji stając obok rodziców.
- Bardzo nam miło Cię poznać Nicol - delikatny uśmiech zagościł na zmartwionej do tej pory twarzy kobiety.
- Kim jesteście ? - zapytał nagle mężczyzna, który choć wyglądał na człowieka w sile wieku, podpierał się laską i wyglądał na zagubionego.
- Tato... - wyszeptał niespokojnie brunet - To ja junior...Tato wiesz kim jestem ? - popatrzył na ojca, który uważnie mu się przyglądał. Nicol, która w milczeniu przypatrywała się tej scenie, była wstrząśnięta. Ojciec nie poznawał swojego syna...Syna, który tak bardzo go kocha. Widziała jak nagle zmienił się wyraz twarzy Chrisa...Smutek, przerażenie, rozpacz...Właśnie to zobaczyła teraz w jego oczach.
- Nie wiem kim jesteście...Kochanie kim są Ci młodzi ludzie ? - senior zwrócił się do żony, którą na szczęście pamiętał. Nicol natomiast nie mogąc się powstrzymać, przysunęła się do Chrisa i przytuliła do jego ramienia i splotła swoją dłoń z jego, chcąc w ten sposób dodać mu otuchy.
- To Twój syn i jego przyjaciółka - wyjaśniła Amanda - Wybaczcie, ale pójdziemy już do siebie...Ojciec nie czuje się dziś najlepiej - powiedziała spoglądając z czułością na syna. Niki nie mogła sobie nawet wyobrazić jak bardzo musi teraz cierpieć Christopher. Bez zbędnych słów, których teraz i tak jej brakowało, przytuliła chłopaka najmocniej jak tylko potrafiła. Nie wiedziała jak mu pomóc, ale chciała, by wiedział, że jest przy nim, że może na nią liczyć. Tak jak Ona mogła liczyć na niego kilka godzin wcześniej.
- Jestem przy Tobie - wyszeptała tuląc go do siebie. Chris nie chciał i nie mógł już dłużej tłumić w sobie uczuć i cierpienia. Ufał Nicol i wiedziała, że nie wykorzysta przeciw niemu chwili jego bezsilności. Pozwolił jej się pocieszać, pozwolił jej być częścią jego życia, pokazał jak naprawdę ono wygląda.

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

Kurcze dziewczyno ale masz talent
Świetny odcinek najpierw on pocieszał ja apózniej ona jego, tylko że jego problem jest tysiąc razy gorszy niz jej
No bo jak mozna porównać chorobę ojca z takim numerem jaki wywinął ten śmieć
Wim też boli ale minie zwłaszcza jak sie ma u boku takiego faceta

P@Tk@ · Przybłęda

mam nadzieję że Niki szybko zapomni o Adriano
dobrze że Chris jej nie pocałował mógłby ją tylko wystraszyć
czekam na new Wesoly

Candysia · Nieuleczalnie Chory

Powiesz mi gdzie można znaleźć takiego faceta jak Christopher??? Wesoly

To chyba gatunek na wymarciu a ja bardzo chętnie bym takiego poznała

Cudny odcineczek. Po prostu boski Mruga

Mam nadzieję że tu będzie coś więcej niż tylko przyjaźń Wesoly

kaslina · Przybłęda

Nareszcie pojawił się tutaj rozdział Wesoly

Nie rozumiem jak taki Adriano w ogóle mógł mieć taką dziewczynę jak Niki. Nic a nic na nią nie zasługiwał i bardzo dobrze się stało, że dziewczyna w końcu dowiedziała się prawdy. Szkoda tylko, że tak późno i przez to musi cierpieć. Ale na szczęście ma Christophera, który zawsze służy pomocą. Ona zresztą mu też Wesoly

Czekam na next i mam nadzieję, że tym razem nie będę musiała na niego tyle czekać Wesoly

:Michalina: · Moderatorka

Dzięki wielkie dziewczyny za komentarze Wesoly

Bardzo się cieszę, że odcinek się podobał Wesoly

Kolejny...w sumie to nie wiem kiedy, zależy kiedy będę miała czas Wesoly

Ale myślę, że jakoś zaraz z początkiem nowego roku się pojawi Wesoly

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

Jakby udało Ci sie wstawic nowy odcinek z poczatkiem roku to byłoby to najlepsze rozpoczecie 2011
Trzymam kciuki zeby sie udało Wesoly

Karolina2603 · Podopieczny Wariatkowa

Świetne opowiadanie . Czekam co się będzie dalej działo . Czekam jak się ułoży pomiędzy Niki i Christopherem mam nadzieje że na końcu będą razem . Czekam na kolejne rozdziały . Wesoly