Sławna Miłość... Odcinek 11 | 26.08 |

Kala. · Przybłęda

to jak wprowadzisz to daj znać

:Michalina: · Moderatorka

Odcinek 8

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

O ja nie moge jaka końcówka Wesoly

zaje....ista oby sprawy zaczeły zmierzać we właściwym kierunki, czyli do tego aby byli razem

Taki facet to skarb czuły, opiekuńczy teroskliwy szczery i tak dalej no poprostu ideał, szkoda że tacy faceci nie istnieją

Mam nadzieje ze nie będziemy musiały czekać na nastepny bo sie nie moge doczekac po tej końcówce

Candysia · Nieuleczalnie Chory

Ja czuję że ten odcinek był pisany specjalnie dla mnie

(przepraszam za moją skromność Wesoly

). Na to czekałam bez wątpienia. Teraz będę odliczać dni do kolejnego odcinka. Uwielbiam to opowiadanie!!! Mruga

REWELACJA!!!

P@Tk@ · Przybłęda

Chris super niespodzianka z Marcelino Wesoly

Adriano przesadza co on myśli że Niki była jego własnścią
podziekowania takiego Chris się na pewno nie spodziewał ale z pewnością nie miał nic przeciwko Wesoly

czekam na new Wesoly

Pauleeen xD · Przybłęda

Chris jest kochany.. Ciekawa jestem, jak zareaguje na pocałunek Niki Mruga

Czekam na następny

:Michalina: · Moderatorka

Dziękuję Wam bardzo ;*

Nie wiem czy dam rade, ale postaram się jakoś w ten weekend przepisać odcinek i wstawić Wesoly

Bo niestety teraz nadchodzi czas kiedy będzie mała przerwa w dostawie Wesoly

P@Tk@ · Przybłęda

czekam z niecierpliwością Wesoly

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

czekamy na ten odcinek z niecierpliwościa i mamy nadzieje że skoro robisz przerwe zadowolisz nas tym odcinkiem

:Michalina: · Moderatorka

Odcinek 9

Trwający już dłuższą chwilę pocałunek, przerwał zaskoczony Christopher, który mimo iż marzył o tej chwili od momentu, w którym pierwszy raz zobaczył Nicol, nie mógł pozwolić sobie na chwilę zapomnienia. Nie chciał być nagrodą pocieszenia, czy też środkiem na zapomnienie o Adriano. Niki stała się dla niego kimś szczególnym, kimś kto mógł dać mu ogromne szczęście, ale także bardzo go zranić. A On nie chciał cierpieć i nie chciał być tym drugim. Pocałunek fioletowo włosej na chwilę przeniósł go do innego świata, jej słodkie usta całkowicie nim zawładnęły, ale wiedział, że wszystko to było impulsem. Nicol była mu po prostu wdzięczna i być może nieco zachwycona jego zachowaniem i stąd też taka reakcja.
- Dziękuję - wyszeptała nieco zawstydzona dziewczyna - To co dla mnie robisz...Nigdy nie zdołam Ci się odwdzięczyć - stwierdziła patrząc na niego takim wzrokiem, że brunetowi zrobiło się słabo. Tak bardzo chciał ją przytulić i pocieszyć, ale nie mógł. Nie mógł bo nie chciał jej wdzięczności.
- Nicol. nie chcę byś mi dziękowała, była mi wdzięczna i byś uważała, że masz wobec mnie jakiś dług - powiedział - Robię to...Tobie to, ponieważ jesteś dla mnie bardzo ważna...Nie mogę oszukiwać sam siebie, Ciebie i innych,. Zrobiłbym wszystko, by zobaczyć Twój uśmiech, codziennie ktoś może dać mi po twarzy, jeśli to sprawi, że będziesz bezpieczna i szczęśliwa - mówił nie spuszczając wzroku z dziewczyny, która chłonęła jego słowa jak tlen. Jeszcze nigdy nikt nie powiedział jej czegoś tak pięknego i wzruszającego.
- Chris...Nie byłabym szczęśliwa, gdybyś codziennie cierpiał...Ale to co dla mnie robisz - mówiła delikatnie się uśmiechając - Nie mogę Ci nie dziękować i udawać, że nie jestem Ci wdzięczna - stwierdziła dotykając najdelikatniej jak to było możliwe jego spuchniętego policzka. Wiedziała, że już zawsze będzie mu wdzięczna za to, że pojawił się w jej życiu i za to wszystko co dla niej robi.
- Ale zrozum, że ja nie chcę Twojej wdzięczności! Nie po to, to wszystko robię - brunet nie mogąc już dłużej wytrzymać bliskości fioletowo włosej, poderwał się z sofy i podszedł do okna, tym samym odwracając się do Nicol plecami. Nie chciał i nie mógł na nią patrzeć, bo doskonale wiedział, że w jej oczach zobaczy tą cholerną wdzięczność, nic więcej.
- Więc po co ? Dlaczego przy mnie jesteś ? Dlaczego o mnie dbasz ? Nie masz tego chyba w kontrakcie - zakpiła gubiąc się już nieco w tej sytuacji. Nie miała pojęcia o co chodzi Christopherowi i czego od niej oczekuje, dlaczego jest przy niej zawsze wtedy gdy go potrzebuje, a w zamian nie chce nawet prostego słowa "dziękuję".
- Zależy mi na Tobie...Cholernie mi na Tobie zależy i nie mogę patrzeć na to jak cierpisz przez tego śmiecia! - wydusił z siebie ciągle wpatrując się w jakiś punkt za oknem.
- Chris co chcesz przez to powiedzieć ? - zapytała podchodząc do niego i kładąc dłoń na jego ramieniu. Pod wpływem tego dotyku brunet odwrócił się w stronę dziewczyny.
- Nic...Po prostu nie chcę być była mi wdzięczna...Chcę żebyś wiedziała, że możesz na mnie liczyć...I, że nie chcę wdzięczności za moje uczucia - stwierdził delikatnie ją przytulając. Mógł jej powiedzieć co czuje, oczywiście, że mógł, ale jaki był tego sens ? Gdyby powiedział Nicol co tak naprawdę czuje, w pakiecie z wdzięcznością otrzymałby jeszcze łaskę. Zdążył już poznać ją na tyle, by przewidzieć jej reakcję...I naprawdę nie chciał się przekonywać o słuszności swoich przewidywań.
- Ale Chris...Zaczekaj - chwyciła go za rękę, gdy zamierzał opuścić dom Inez - Proszę, obiecaj, że po dzisiejszym dniu nic się między nami nie zmieni - poprosiła nie puszczając jego dłoni - Obiecaj, że nadal będziemy przyjaciółmi i nie powstanie między nami jakiś niewidzialny mur - mówiła patrząc prosto w brązowe oczy stojącego przed nią mężczyzny. Nie mogła go stracić...Nie wiedziała jeszcze co się między nimi dzieje, ale wiedziała, że nie może go stracić, jego przyjaźni i zaufania.
- Obiecuję - uśmiechnął się i delikatnie ucałował ją w czółko, jakby była jego młodszą siostrzyczką - Zawsze możesz na mnie liczyć - dodał i opuścił dom Inez. Ta natomiast, słysząc odgłos zamykanych drzwi, wróciła do salonu. Oczywiście znalezienie lodu na okład dla Chrisa zajęło jej moment, jednak widząc, że oboje z Nicol mają sobie coś do powiedzenia, wolała się wycofać.
- No i jak ? - zapytała siadając obok przyjaciółki.
- Nijak - odpowiedziała ciemno włosa - Wydarzyło się między nami coś dziwnego, ale nie mam pojęcia co to było i jakie będzie miało konsekwencje - wyjaśniła chowając twarz w dłoniach.
- Pocałunek ? - zapytała domyślnie blondynka.
- Tak, pocałowałam go, ale nie o pocałunek tu chodzi...Znaczy poniekąd też, ale dzieje się między mną, a Chrisem coś dziwnego - wyjawiła, sama nie wiedząc co takiego miało miejsce kilka minut temu - Czułam, że chciał mi coś powiedzieć, ale coś go powstrzymało - dodała spoglądając na przyjaciółkę.
- Opowiedz mi coś o nim, o tym jak się spotkaliście i zaprzyjaźniliście - poprosiła Inez, a Niki rozpoczęła swoją opowieść. Po kolei streściła każdy dzień od poznania Christophera, aż do dnia dzisiejszego, wspomniała o jego rewelacyjnym kontakcie z Marcelinem i jej rodzicami, wspomniała także o jego trudnej sytuacji i chorobie ojca.
- Z tego co mówisz , z tego co sama widziałam i z tego co powiedział mi Chris wynika tylko jedno - stwierdziła blondynka - On się w Tobie zakochał Niki...Jak inaczej wytłumaczysz jego troskę, czułość ? Dziwne zachowanie po tym jak go pocałowałaś ? Zresztą sam mi się przyznał - wyjawiła nieco niechętnie. W końcu miała to być tajemnica, no ale cóż, stało się.
- Powiedział Ci, że się we mnie zakochał ? - Niki popatrzyła na przyjaciółkę, jakby widziała ją po raz pierwszy w życiu.
- Yhy...Ale On się tego boi mała...Sama powiedziałaś, że jest w trudnej sytuacji, do tego Ciebie poznał, gdy byłaś po uszy zakochana w innym - tłumaczyła.
- To dlatego powtarzał, że nie chce wdzięczności i nie dla wdzięczności mi pomaga - stwierdziła fioletowo włosa. Teraz pomału zaczynała wszystko rozumieć. Zachowanie i słowa Christophera. On nie chciał od niej niczego prócz miłości.
- Niki...Zdążyłam już go trochę poznać i Chris to naprawdę świetny facet...Dobry, miły, czuły i nie można się przy nim nudzić - mówiła - Dlatego proszę Cię, byś sobie wszystko dobrze przemyślała...Masz teraz nad nim taką władzę, że możesz go skrzywdzić jednym słowem - tłumaczyła spokojnie Inez. Widziała jak chłopak patrzy i jak reaguje na jej przyjaciółkę i to mogło oznaczać tylko jedno...Przepadł całkowicie.
- Wiem...Ale muszę z nim porozmawiać - stwierdziła - On jest dla mnie bardzo ważny Ini...Za wcześnie, by mówić o jakimś poważnym uczuciu, ale wie, że nie chce go stracić - wyjaśniła z westchnieniem. Nie miała pojęcia co powinna zrobić w tej sytuacji, jak ją rozegrać, by nie zranić Christophera i przy okazji samej siebie.

Tak zamiast prezentacje maturalną napisałam Wam odcinek

Mam nadzieję, że ktoś jeszcze pamięta o moich opowiadaniach Jezyk

Martusia14 · Osobnik Kreatywny

No jak mogłybyśmy zapomnieć o tym świetnym opowiadaniu.
Kurcze gdzie są tacy faceci czuli opiekuńczy ja tez takiego chce
Ale nie zazdrszcze Niki sytuacji w jakiej sie znalazła chociaż z drugiej strony taki facet
CZekam na nastepny mam nadzieje że uda Ci sie szybko wstawic i oczywiście nie oblac matury

Candysia · Nieuleczalnie Chory

Pewnie, że czyta Wesoly

Ty piszesz odcinek zamiast pisać prezentację a ja czytam to co napisałaś w przerwie pisania tej cholernej prezentacji

A jaki to cudowny relaks czytać to opowiadanie! Wesoly

Rozpływam się Wesoly

No i życzę powodzenia na maturze Mruga

Lilusia · Osobnik Kreatywny

Ja też czytam niunia Wesoly

Odcinek cudowny. Najlepszy chyba. Lubię takie zagmatwane sytuacje i rozwiązywnaie ich. ja proponuje ci napisać tu jeszcze jeden.

P@Tk@ · Przybłęda

świetny odcinek Wesoly

szkoda że Niki nie zorientowała się wcześniej o co chodzi Chrisowi może wyjaśli by wszystko od razu
no nic czekam na new Wesoly

:Michalina: · Moderatorka

dzięki dziewczyny Wesoly